Nepal

Begin november vorig jaar plande ik mijn eerste trip voor 2015. In plaats van één ticket, boekte ik er nu twee, want voor het eerst in mijn backpackcarrière had ik nu iemand gevonden die mij wel wilde vergezellen. En niemand minder dan mijn eigenste papa, die na mijn trip naar Thailand aangegeven had  'zo'n reis ook wel eens te willen proberen'

En zo geschiedde het: paps boekte twee weken, ik een maand en na vijf maanden zijn we inmiddels aanbeland op het punt waarop ons nog 14 dagen resten tot vertrek. 


De voor mij bekende voorpret begint langzaam op te spelen: stiekem de weersvoorspellingen alvast bekijken (heet!), prikken halen, even bekijken of er nog bijzondere zaken aangeschaft moeten worden en ons reisschema nalopen. Waar ik anders juist wel houdt van wat ruimte voor spontaniteit en toeval, heb ik nu een redelijk vastomlijnd programma voor ons in elkaar gezet. Twee weken is vrij kort en gezien de afstanden die over land afgelegd moeten worden en de dingen die we graag willen gaan doen, is het toch wel fijn om hotels alvast geboekt te hebben en een idee te hebben wat we wanneer willen zien.

Daarnaast ben ik druk bezig met de voorbereiding van de laatste twee weken die ik alleen achterblijf in Nepal. Ik verblijf dan in bergdorpje Nagarkot bij een Nepalees gezin en ga op een basisschool ondersteuning bieden aan leerkrachten. De school biedt onderwijs aan de allerarmste kinderen en er is grote behoefte aan materiaal. Het kan niemand ontgaan zijn dat ik daarom een actie gestart ben om geld in te zamelen voor zowel de school als voor een stichting voor gehandicapte kinderen. Mijn streefdoel van €1000 komt aardig in zicht en ik ben ontroerd door alle gulle giften van afgelopen weken.

Nog meer geraakt ben ik door mijn leerlingen, die op eigen initiatief een actie gestart zijn om geld in te zamelen. Ze organiseren op 22 april op school een rommelmarkt met o.a. een Bingo, een Beautysalon en Knutselclub. Al weken zijn ze druk bezig met het maken van posters, prijslijsten en ze zijn zelfs op eigen houtje de sponsoring gaan regelen. Wat ben je dan trots als juf als je ziet hoe ze samenwerken en zich inzetten voor iets dat voor hen zo weinig tastbaar is, maar ze toch aan het hart gaat.

Twee weken vol bedrijvigheid, voorbereidingen, voorpret. 
Me verheugen op de prachtige bergen, betoverende steden, een totaal andere cultuur, de ontmoeting met het onbekende. Het feit dat ik de eerste twee weken van dit avontuur kan en mag delen met mijn vader. De veronderstelling dat ik, ondanks dat het maar van korte duur is, op mijn manier de wereld een beetje beter maak door mijn kennis en kunde daar te delen en twee prachtige projecten te steunen. Alweer een droom die uit gaat komen. Nepal, see you soon!

Reacties

Instagram