Back to normal life...

Alweer drie weken geleden zette ik weer voet op Nederlandse bodem, werd ik liefdevol ontvangen door mijn ouders en broertje en kon na ruim een maand weer slapen in mijn eigen vertrouwde bed en huis. Twee dagen later ging ik in mijn klaslokaal verder waar ik 6 weken eerder gestopt was en pakte zo de draad van het dagelijks leven weer op. Het dagelijks leven waarin ik minimaal één keer per week even aanschuif in 'restaurant Mama' om met zijn viertjes te eten, waarin ik met mijn vriendinnen op stap ga of samen in pyjama op de bank Disneyfilms kijk, waarin ik mijn oma even bel voor een kletspraatje en waarin ik op de fiets alles binnen handbereik heb. Het leven dat ik hier opgebouwd heb, in mijn eigen huisje, met alles en iedereen die me dierbaar en vertrouwd is dichtbij.




Dat ik zoveel moeite zo krijgen met mijn draai weer vinden en het afsluiten van een geweldige ervaring, had ik dan ook niet verwacht. Opgeslokt door de hectiek van het beginnende schooljaar en alle sociale contacten, heb ik de eerste weken nog weinig tijd gehad om terug te kijken op mijn reis. Mailtjes van onder meer Libby en Liz en het ordenen van mijn gemaakte foto's brachten me weer terug in Canada en beide kan ik niet bekijken zonder er toch wel emotioneel van te worden. Op een heel goede manier: ik besef wat een fantastisch avontuur dit weer geweest is en hoe bijzonder het is dat ik dit weer heb mogen doen. Tegelijkertijd steekt een soort heimwee de kop op: het verlangen naar de ruimte, vrijheid en rust die ik daar ervaren heb.

Hoewel ik dolblij ben dat ik weer terug ben en geniet van mijn leven hier, blijft er een onrust die ik niet eerder gehad heb. Juist na het reizen koester ik mijn eigen huis en haard enorm, maar nu moet ik toegeven dat ik al stiekem gezocht heb naar tickets voor volgend jaar. Omdat ik juist probeer meer van dag tot dag te leven, blijft het daar voor nu bij en koester ook dat wat ik hier en nu heb. Vast staat dat dit land een onuitwisbare indruk op me gemaakt heeft en de de toekomst zal uitwijzen wat Canada nu werkelijk voor me betekent...







Reacties

  1. Lief vriendinnetje.
    LEEF JE DROMEN!!! Ook al lijken die soms ver weg of onmogelijk. Je bent een kanjer. Xxxxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi verhaal, maar je gaat er niet wonen hoor ;)xx yvon

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Laat hier een berichtje voor mij achter

Instagram