Back home...

Daar zit ik dan, op mijn vertrouwde bank, met het vertrouwde uitzicht. Inmiddels alweer bijna 2 weken thuis en me er soms niet meer van bewust dat ik een maand in zo'n andere omgeving geweest ben. Mijn thuiskomst was met het diezelfde dag in moeten laten slapen van mijn lieve poezenmeisje Lotje minder rooskleurig als ik me voor had gesteld, al was het weerzien die dag daarvoor op het vliegveld met mijn ouders heerlijk. Ook de vele telefoontjes en berichtjes die ik kreeg toen ik weer thuis kwam, waren hartverwarmend.



Door het onverwachts overlijden van mijn kat, maar ook door de dagelijkse dingen die direct weer op je afkomen bij thuiskomst, verdween mijn avontuur even naar de achtergrond. Afgelopen weken druk geweest met iedereen weer zien, alles thuis weer op orde krijgen en de laatste dagen zelfs alweer het in orde maken van alles op school. Juist voordat ik morgen weer aan het werk ga, wilde ik vandaag nog even bewust stilstaan bij alles wat ik meegemaakt heb. Ik ben inmiddels begonnen aan mijn 'film' waarin ik alle foto's en filmpjes verwerk tot een geheel, wat ervoor zorgt dat alle herinneringen weer helder voor ogen komen en wat maakt dat ik alweer stiekem vooruitblik naar een volgende reis...



Maar eerst wil ik nog even kort terugblikken op mijn laatste dagen Thailand. Na Kanchanaburi ben ik met de bus doorgereisd naar Ayutthaya, de hoofdstad van het voormalige Siam. Hoewel de stad grotendeels met de grond gelijk gemaakt werd door de Birmezen in de 18e eeuw zijn er nog overal prachtige ruïnes te vinden. Nadat ik een guesthouse gevonden had, werd ik bij het langslopen aangesproken door twee Engelse gasten die op een terras zaten. We kletsten en dronken wat en besloten 's avonds na zonsondergang op de fiets bij de tempels te gaan kijken die dan prachtig verlicht zouden zijn. Tijdens deze fietstocht kwamen we enorme vleermuizen tegen en scheerde een enorme uil vlak over onze hoofden. Na afloop besproken we onder het genot van een biertje dat we elkaar in Bangkok, waar zij de volgende dag heen zouden gaan en ik de dag daarna, echt nog even moesten zien. De volgende dag ging ik met een andere Engelsman op fietstocht langs alle tempels. Na ruim 5 uur fietsen in de brandende zon hield ik het voor gezien en ging ik 's avonds op zoek naar een lekker restaurant. Daar raakte ik in gesprek met een Nederlands gezin waarvan de dochter al 4 maanden door Australië gereisd had en die haar ouders en haar vriend hier in Thailand weer ontmoet had. Met zijn vijven heerlijk over een kleine markt gestruind daarna en nog iets gedronken. Na mijn betrekkelijke eenzaamheid in Kanchanaburi was het heerlijk om weer zoveel aanspraak te hebben!


Bij één van de vele Boeddha's in Ayutthaya


De volgende dag nam ik de trein naar Bangkok (voor welgeteld €0,45). Eenmaal in Bangkok ging ik door naar mijn gereserveerde hotel langs de rivier. Waar mijn eerste hotel in Bangkok gelegen was in een echte backpackersbuurt, liep ik nu echt door een arbeiderswijk. Ik trok dan ook redelijk wat bekijks als alleenreizende vrouw, maar zoals overal in Thailand alleen maar op een leuke manier; ondeugend glimlachende mannen die buiten de motoren van auto's uit elkaar haalden en vriendelijk knikkende vrouwtjes die op straat hun eten verkopen.

Het hotel lag erg verstopt, maar het uitzicht over de rivier maakte alles goed. Ik had kort contact met de Engelse jongens en die besloten om hun laatste nacht Bangkok ook in mijn hotel door te brengen en kwamen deze kant op. Met zijn vieren, inmiddels had hun vriend zich bij hen gevoegd, hebben we 's avonds heerlijk gegeten en hebben we ons enorm vermaakt met onze buckets (emmertjes) drank en verschillende kroegjes. Het vermeende vermogen van de Engelsen om flink te zuipen heb ik van dichtbij meegemaakt, gelukkig kon ik de taxichauffeur wel vertellen waar we heen moesten hihi...


Edward, Scott, James en ik


De volgende ochtend stonden 2 van de 3 heren echter binnen 5 minuten klaar om mee te gaan naar de grootste markt van Bangkok, Chatuchak. Hier kon ik heerlijk mijn laatste Baht's uitgeven aan souvenirs. Tegen de middag nam ik afscheid van de jongens en kon ik zelf nog even doorstruinen. Eenmaal terug in het hotel heb ik na een douche nog uren op het dakterras gezeten om de zon achter de skyline van Bangkok onder te zien gang en rond 9 uur een taxi naar het vliegveld te pakken. Na 17 uur vliegen, met een tussenstop van  7 uur op Beijing, ontmoette ik mijn ouders weer op de plek waar ik een maand geleden alleen vertrok.


Mijn laatste avondmaal bij ondergaande zon in Bangkok

Terugkijkend op deze hele reis kan ik zeggen dat ik er geen seconde spijt van heb gehad. Niet van de bestemming, niet van de beslissing om alleen te gaan en niet van het feit dat ik een hoop aan het toeval overgelaten heb. Dat ik op eigen benen kan staan wist ik al, maar deze reis heeft dat meer dan ooit bevestigd. Mijn zelfvertrouwen is daar met de dag gegroeid en ik zeg volmondig JA als mensen me vragen of ik weer alleen zou gaan. Ook heeft deze reis veel betekend in het afsluiten van een roerige periode in mijn leven. Al met al is het ontzettend goed voor me geweest en kan ik terugkijken op een waanzinnige maand...


Iedereen die mij gevolgd heeft afgelopen tijd wil ik bedanken voor jullie betrokkenheid. Hoewel deze blog voor mij als een soort dagboek geweest is,  is het ook ontzettend leuk en fijn om te horen dat jullie van mijn verhalen genoten hebben. En wie weet welke verhalen ik volgend jaar, op een nieuwe reis, weer met jullie kan delen...


Tot slot, uit de vele honderden foto's die ik gemaakt heb, hier een kleine selectie...
(klik erop voor groter formaat)









Reacties

  1. Hoi Kelly, ook het laatste verslag, was weer een genot om te lezen. Fijn dat je veilig thuis bent gekomen. en ik kijk uit naar de Thaise avond. xx Yvon

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een fijne verslagen heb je geschreven van je reis! En wat een goede beslissing om lekker alleen te gaan. Vreselijk naar van je poes, en wanneer je in NL bent is het net of je niet bent weggeweest. Dat blijf ik vreemd vinden na al mijn reizen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dankjewel Laura! Wat een prachtige blog heb je, geweldig om te lezen hoe je werkelijk je droom leeft nu en zoveel moois van de wereld ziet (en deelt!)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Laat hier een berichtje voor mij achter

Instagram