Na regen komt zonneschijn

Stel je voor: een wit strand, her een der een palmboom, een stralende zon en een zacht verkoelend windje.... Klinkt goed, toch? Wel, dat is ongeveer zoals mijn leven er sinds zaterdag uit ziet.

Na mijn laatste bericht ben ik de volgende dag in de plenzende regen vertrokken naar de ingang van het nationaal park Khao Sok. Gelukkig trok het daar redelijk open en hebben we de boottocht naar onze rafthouses op het meer droog afgelegd. Eenmaal daar aangekomen me vergaapt aan de prachtige natuur en een stuk verkend met de kano. Daarna stond de eerste jungletrekking op het programma. De prachtige bomen en struiken boden bescherming tegen de brandende zon en tal van dieren waren te horen en soms te zien. Eenmaal bij een ander meer aangekomen sloeg het weer totaal om en maakte ik mijn eerste echte tropische bui mee. Na een bezoek aan een mooie grot vervolgden we onze weg en ineens was de jungle veranderd van een lieflijk bos in een woest woud. De regen maakte het haast schemerdonker en wilde stromen water maakten het pad glibberig. Terug bij de rafthouses ging tussen 18.00 en 21.00 de generator aan konden we eten. Toen ging het licht uit en lag ik in mijn aardedonkere hutje te luisteren naar het geroffel van de regen en de geluiden uit het oerwoud. 

De hutjes in Khao Sok

De volgende ochtend was het gelukkig droog genoeg om een ochtendtocht over het water te maken. Rond 7 uur zagen we de mist optrekken tussen de karstbergen en hebben we zelfs wilde apen en steenarenden gespot. Na het ontbijt braken de buien weer los en na een half uur met de boot kwamen we op onze volgende trekkingplaats. Een pittige wandeling 400 meter omhoog bracht ons, in de stromende regen, bij een grot. Ik heb altijd gezegd dat ik in Nieuw-Zeeland de filmlocaties van Lord of the Rings nog eens wil bekijken, maar deze grot had er al veel van weg. Tot onze knieeen in het water wadend kwamen we uiteindelijk middenin een reusachtige grot, waar we spinnen zo groot als een uitgestrekte hand zagen, 2 pythons en duizenden (stinkend!) vleermuizen. Na een afdaling en de boottocht door de immer voortdurende regen, was ik heel blij dat ik aan vaste wal mijn natte kleding in kon ruilen voor iets droogs. Ik kan zeggen dat ik aan den lijve ondervonden heb wat het REGENwoud inhoudt...

Eenmaal terug in Surat Thani nam ik de nachtboot naar het eiland Ko Phangan. Ook deze boot is al een avontuur op zich: het is namelijk een vrachtschip. Onderdeks kwam ik langs de motoren, bakken versgevangen vis en andere voorraad voor de eilanden. Bovenin vond ik zo'n 50 bedjes op rij met dunnen matrasjes en locals die de overtocht maakten. Met mijn oordopjes in heb ik zalig geslapen en was het voor ik het wist al 7 uur later en ging ik rond 5.30 aan wal. Ik zag de zon opkomen tijdens mijn wandeling naar het beoogde strand en had een ontbijtje aan zee. Na een pittige wandeling kwam ik aan op het strand van Haad Salad en daar vond ik een lief bungalowtje vlakbij zee. Rond 14.00 vond Eelke, mijn reisgenootje uit Chiang Mai, mij aan het strand en hebben we onze verhalen gedeeld van afgelopen week. De volgende dag voegde Sarah zich bij ons en zo hebben we ons tot woensdag met zijn drietjes uitstekend vermaakt op Ko Phangan met zonnen, relaxen bij het restaurant, een prachtige tour naar het Ang Thon National Marine Park en de Black Moon Party op het strand.

Een klein paradijs

Woensdag moest Eelke helaas terug richting Nederland en reisden Sarah en ik door naar het eiland Ko Tao. Hier vonden we weer een fijn bungalowtje en ontmoette ik 's avonds Cas en Nadine, broer en zus uit Groningen die ik in Bangkok had leren kennen, weer. Onze dagen hier op Ko Tao bestaan vooral uit op het strand liggen en 's avonds ergens heerlijk eten en daarna neerstrijken bij een loungebar om een koel biertje of cocktailtje te drinken. 

Ik kan hier best aan wennen, maar heb inmiddels mijn volgende reisstap al voorbereid. Morgen vertrek ik met de boot naar Chumpon, om van daaruit met de nachtbus naar Bangkok door te gaan. Daar kom ik zondagochtend rond 05.00 aan en ik reis daarna door naar Kanchanaburi, bekend om de brug over de rivier Kwai uit WOII en de prachtige watervallen in het Erawan National Park. Bovendien ga ik daar waarschijnlijk nog 2 dagen vrijwilligerswerk doen in een weeshuis voor vluchtelingen bij de grens met Myanmar. Er is grote behoefte aan Engels onderwijs voor deze kinderen en via via heb ik nu mailcontact met 1 van de organisatoren. Ik ben benieuwd, maar het lijkt me een prachtige manier om iets goeds te doen in de korte tijd dat ik hier nog ben.

Morgen heb ik nog maar een week te gaan en hoewel ik hier zoveel geweldige dingen gedaan en gezien heb en nog ga doen, denk ik dat ik dan ook weer kan genieten van het vooruitzicht om mijn lieve gezin, familie, vriendinnen en poezenbeest weer te zien. Ik had niet durven dromen dat het alleen reizen me zo goed zou bevallen en iedere dag weer geniet ik met volle teugen van mijn avontuur...