Mooi Maleisië

De zon schijnt onverminderd en na de zoveelste duik in het helderblauwe water zoek ik mijn toevlucht in de schaduw. Een verkoelend briesje steekt op en ruist door de bladeren van de grote palm waar ik tegenaan leun. Ik wiebel mijn tenen dieper in het spierwitte zand en sluit mijn ogen. Ik ben op Pulau Perhentian Besar; een eiland aan de oostkust van het Maleisisch schiereiland. Het voelt na het hectische en heftige Nepal als een klein paradijsje waar even niets hoeft. Nou ja, bijna niets; morgen word ik namelijk op het kleinere eiland, Perhentian Kecil, verwacht voor mijn duikcursus. Bij de gedachte krijg ik kriebels in mijn buik; een beetje spannend vind ik het wel! Ik neem nog een slok uit mijn kokosnoot en sla mijn boek weer open. Nog even tropisch nietsen nu het nog kan...




De daaropvolgende vier dagen staan in het teken van mijn duiktraining bij Turtle Bay Divers. Over mijn duikavonturen in Maleisië vertel ik later meer, maar ik kan wel verklappen dat ik na deze dagen PADI Open Water gecertificeerd ben. Omdat het eilandleven toch wel erg lekker is, blijf ik twee extra dagen hangen en vermaak me heerlijk met een fundive, snorkelen en lezen in het zonnetje. Wat een heerlijk begin van mijn tijd in Maleisië!





Maar er is meer dan witte zandstranden en palmbomen! Ik laat me weer terugvaren naar het vasteland en pak daar een minivan naar de andere kant van het schiereiland: het eiland Penang. Ik deel het busje met een Nederlands stel en eenmaal in George Town, de grote stad op Penang, spreken we nog twee avonden af voor een hapje en drankje. Over hapjes gesproken: dat is eigenlijk waar het allemaal om draait hier. George Town is behalve een mooie koloniale stad vooral een heerlijke melting pot van culturen. In de stad wonen naast de Malay voornamelijk Chinese immigranten en die verscheidenheid zie je overal terug; je vind er zowel moskeeën als Chinese tempels en zowel gesluierde vrouwen als in pittige korte broekje geklede Chinese tieners bewandelen de straten. En waar anders dan in de vele restaurantjes en foodstalls kun je proeven van de diversiteit van culturen! Ik smul van al het lekkers en vooral het sociale aspect van het eten. Wanneer ik alleen ben en wat wil eten bij één van de vele grote hawkerplaatsen,  word ik met regelmaat aan een tafeltje uitgenodigd waar nog een plekje vrij is. Mensen willen vaak weten waar ik vandaan kom en raden me gerechten aan. Eén man bestelt zelf een extra groot portie saté omdat hij vindt dat ik ervan mee moet eten.
Heerlijk, dit is wat reizen iedere keer weer zó leuk maakt!

Koloniale sferen in George Town

Achterafstraatjes zijn het leukst!





Op culinaire ontdekkingstocht...

Saté delen met een lieve local

Nasi Kandar bij één van de vele hawker stalls.

En heerlijke minute-made verse smoothies!

Ik blijf veel langer hangen op Penang dan ik gedacht had. Het lekkere is dat ik totaal niets gepland heb hier in Maleisië; ik heb op 1 juli een vlucht naar Borneo geboekt en verder zie ik wel waar het lot me brengt. Ik neem de tijd om George Town uitgebreid te verkennen, ga naar Penang Hill, bezoek de boeddhistische tempel buiten de stad en doe een Batik Class waarbij ik een klein schilderij maak.

Kek Lok Si is een prachtig boeddhistisch tempelcomplex buiten de stad.

Met een snelle kabelbaan bereik je Penang Hill met uitzicht op de jungle en Penang.

Penang by night.
Een creatieve middag by Rozana's Batik Class

Wanneer ik voel dat ik klaar ben voor iets nieuws, zoek ik de koelte op in de Cameron Highlands. In deze groene heuvels is het zalig met zo'n 23 graden; een welkome afwisseling van de zinderende, klamme hitte in het laagland! De Cameron Highlands zijn bekend om de enorme theeplantages en uiteraard ga ik ook daar even op onderzoek uit. Ik bezoek de Boh Tea fabriek en drink thee en smul van scones met verse aardbeien en room, een fijne traditie die de Engelsen hier achtergelaten hebben. De Cameron Highlands zijn mooi, maar helaas is dit aan het veranderen; overal wordt naarstig gebouwd aan enorme hotelcomplexen. En waar gebouwd wordt, moet de natuur, de prachtige jungle, het veld ruimen. Een lokale gids vertelt me dat het er hier over 10 jaar totaal anders uit zal zien en dat het uiteindelijk alleen maar om geld draait. Het verdriet is van zijn gezicht af te lezen als hij vertelt dat hier 15 jaar geleden nog tijgers rondliepen aan de randen van de dorpjes en de lucht constant gevuld was met het geluid van vogels. Het is te hopen dat de overheid het op tijd een halt toeroept en het tij nog weet te keren...





Na de thee zak ik af naar het zuiden; Melakka. Of Melacca, Melaka. Ik ben er nog altijd niet over uit wat nu de correcte spelling is; ieder bordje en iedere reisgids zegt weer iets anders. In ieder geval bezoek ik dit kleine stadje omdat het vol historie zit. Onze Nederlandse voorouders hebben hier ten tijde van de VOC een poos gezeten en zo is er nog het Stadhuys, de Heeren Street en een Nederlandse begraafplaats op de top van de heuvel. Ik blijf het bijzonder vinden om zo ver van huis een stukje van onze eigen geschiedenis terug te vinden. Ik huur een fiets, moet vanwege de temperaturen regelmatig pauzeren in één van de coffeeshops en restaurantjes en 's avonds struin ik over de Jonker Walk Sunday Market. En wat moet ik lachen om de trishaws, de fietstaxi's. De één is nog uitbundiger versierd met lampjes en muziek dan de ander...

Zelf de gracht doet een beetje Nederlands aan, niet?

Jonker Street Night Walk

Een stukje historie

De Batmobiel wordt gerepareerd...één van de bijzondere trishaws.
Oud & nieuw gaan prima samen in Melaka.


Omdat Melakka vrij klein is, laat ik deze stad na twee dagen voor wat het is en vertrek naar de hoofdstad: Kuala Lumpur. Ik heb een hostel geboekt met geweldig uitzicht vanaf de 25e verdieping en wanneer de avond valt, krijg ik dat bruisende gevoel wat ik van grote metropolen krijg. De volgende dag ga ik op onderzoek uit. Kuala Lumpur is fijn! Vrij groen, op sommige plekken haast dorps en op andere momenten heerlijk stads wanneer ik tussen de wolkenkrabbers flaneer. Ik ontmoet op straat de Nederlandse Wendy en die avond zien we vanaf de KL Tower hoe de zon ondergaat.









De volgende dag brengen we een bezoek aan de staatsmoskee. We raken aan de praat met Suriata, een vrouw van onze leeftijd en bio-engineer. Ze is regelmatig in de moskee te vinden om toeristen te woord te staan. We stellen haar allerlei vragen, onder andere over de Ramadan die in volle gang is en over haar beleving van het geloof. Het is een prachtig gesprek en we zijn verbaasd als ze ons vraagt of we misschien het gebed willen zien. Daarvoor gaan we eerst naar de wasruimte voor de vrouwen. Eenmaal met alleen vrouwen in de ruimte, gaan de hoofddoeken af en laat ze ons het wasritueel zien. Tijdens het gebed kijken we vanaf de zijkant toe en ik ben blij dat ik dit vandaag mee mag maken. Er is zoveel te doen om religie en met name de islam. Maar wat ik hier zie, zijn mensen die gewoon vol overgave hun geloof uitdragen en tegelijkertijd respect hebben voor hen die er andere ideeën op nahouden. Ook daarom geniet ik zo van reizen; telkens weer een beetje meer inzicht krijgen en mijn horizon verbreden...





Die avond besluiten we onze tijd in Kuala Lumpur in stijl af te sluiten met cocktails in een skybar. Met prachtig uitzicht op de Petronas Towers proosten we op het leven en mijmeren over van alles en nog wat. De volgende dag pak ik mijn tassen weer in en besef me dat ik dat binnenkort niet meer hoef te doen. Iedere dag die nu wegtikt brengt me een beetje dichter bij huis, maar er liggen nog vier weken avontuur op me te wachten. Ik overhandig voor de zoveelste keer in deze maanden mijn paspoort en check in voor de volgende vlucht...



Reacties

Een reactie posten

Laat hier een berichtje voor mij achter

Instagram